در اینجا  ضریب توان و برابر است با
۱-۴
یعنی  عبارتست از کسری از توان ظاهری که به اشکال مفید انرژی تبدیل می شود.
اصلاح ضریب توان بر این اصل استوار است که بایستی توان راکتیو جبران شود به این معنا که با موازی کردن یک جبران کننده با بار (که دارای ادمیتانس راکتیو خالص  می باشد)، توان راکتیو مورد نیاز در محل فراهم شود. بنابراین جریانی که از طریق شبکه به ترکیب بار و جبران کننده داده می شود برابر خواهد بود با

۱-۵
که این جریان با ولتاژ  هم فاز بوده و ضریب توان این مجموعه برابر ۱ می شود. شکل ۱ت روابط فازوری را نشان می دهد. حال جریان تغذیه  کمترین مقدار را داشته و قادر است توان کل  در ولتاژ  را تغذیه نماید و تمام توان راکتیو مورد نیاز بار توسط جبران کننده در محل فراهم می شود، بنابراین بار تماماً جبران می شود. شبکه تغذیه در این صورت دارای ظرفیت بیشتری شده که می تواند بارهای دیگر را تغذیه نماید.
جریان جبران کننده از رابطه زیر بدست می آید
۱-۶
توان ظاهری که با سیستم تغذیه تبادل شده است برابر است با
۱-۷
بنابراین  و  است. جبران کننده به توان مکانیکی ورودی نیاز ندارد. اغلب بارها القایی بوده و نیاز به جبران خازنی دارند (  مثبت،  منفی است).
در شکل ۱پ ملاحظه می شود که به منظور جبران کامل توان راکتیو، مقدار نامی توان راکتیو جبران کننده با توان  بار به وسیله رابطه زیر ارتباط دارد،
۱-۸
و با توان ظاهری  به وسیله رابطه زیر ارتباط دارد،
۱-۹
جدول ۱ مقدار نامی جبران کننده بر حسب پریونیت  برای ضریب توانهای مختلف را نشان می دهد. جریان نامی جبران کننده از  به دست می آید که با جریان راکتیو بار در ولتاژ نامی برابر است. ممکن است کسری از بار جبران شود (یعنی  ؛  )، درجه جبران با مقایسه اقتصادی بین هزینه جبران کننده (که بستگی به مقدار نامی آن دارد) و هزینه فراهم آوردن توان راکتیو از شبکه تغذیه در یک فاصله زمانی تصمیم گیری می شود.
توان راکتیو لازم جهت جبران کامل در ضریب توانهای مختلف

یکی از مواردی که می توان در اینجا مطرح نمود مسئله تلفات توان انتقالی خط توزیع می باشد که ببینیم که این تلفات قبل و بعد از خازن گذاری چه تفاوتی کرده است.
تلفات توان در حالت بدون خازن تصحیح کننده ضریب توان برابر است با:
۱-۹-الف
در حالت بدون خازن موازی داریم:
۱-۹-ب
در حالتی که از خازن تصحیح کننده ضریب توان استفاده کنیم داریم:
۱-۹-پ
با توجه به روابط ۱-۹-الف و ۱-۹-ب مشاهده می شود که در حالت با خازن تصحیح کننده ضریب توان جریان کمتر شده است و در نتیجه تلفات توان نیز کمتر می باشد.
در بررسی هایی که تاکنون انجام گرفت، جبران کننده یک ادمیتانس یا سوسپتانس ثابت بود که قادر نخواهد بود به تغییرات توان راکتیو مورد نیاز پاسخ دهد. در عمل یک جبران کننده مانند یک مجموعه ای از خازن می تواند به بخشهای موازی تقسیم شود که هر کدام می تواند به طور جداگانه به مدار متصل گردند، طوری که بر حسب تقاضای بار، تغییرات گسسته در توان راکتیو جبران کننده انجام گیرد. جبران کننده های بهتر (نظیر کندانسور سنکرون یا جبران کننده استاتیک) قادر هستند که توان راکتیو متغیر پیوسته ایجاد نمایند.

تنظیم ولتاژ